|
وبلاگ شخصی من وبلاگ وحید جنتی
روزنامه شرق هر سال به مناسبت 12 بهمن و ورود تاريخ‌ساز مرحوم امام خميني به ميهن و آغاز دهه فجر، حجم گسترده‌اي از برنامه‌هاي ويژه به مناسبت سالگرد پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي از سوي مسوولان و رسانه‌هاي دولتي و نيمه‌دولتي از جمله و مهم‌تر از همه راديو و تلويزيون تهيه مي‌شود اما باوجود تبليغات گسترده گوهره و جوهره اصلي انقلاب چندان به مخاطبان عرضه نمي‌شود. به جاي پرداختن به موضوع اصلي، اينكه دليل يا دلايل اصلي كه مردم ايران از رژيم پيشين نارضايتي داشتند و نهايتا نيز عليه آن طغيان كردند چه بود، بيشتر پرداخته مي‌شود به يكسري موضوعات كه جنبه شعاري و تبليغي و بعضا خطي و جناحي دارند. مفاهيم و مقولاتي در دهه فجر روايت مي‌شود كه ضمن آنكه ناصحيح نيستند اما و در عين حال، خيلي ارتباطي به مسايل و دلايل اصلي كه مردم ايران از رژيم شاه نارضايتي داشتند پيدا نمي‌كنند. اين درست است كه از ديد مردم ايران، رژيم شاه مستقل نبود و به قدرت‌هاي غربي و بالاخص به آمريكا و انگلستان وابسته بود. اين درست است كه بسياري از مردم ايران از نزديكي رژيم شاه با اسراييل ناراضي بودند. اين درست است كه مردم ايران، رژيم شاه را از منظر پيشرفت‌هاي اقتصادي، عدالت اجتماعي، برابري و رشد و توسعه ملي موفق نمي‌دانستند. اين درست است كه شكاف عميقي ميان درك و باورهاي رژيم شاه از واقعيت‌هاي جامعه ايران با آنچه كه بخش گسترده‌اي از مردم تصور مي‌كردند به وجود آمده بود اما و در عين حال اسباب و علل ديگري هم بودند كه باعث نارضايتي مردم از رژيم شاه شده بود اين اسباب و علل دقيقا همان است كه در مناسبت‌هاي دهه فجر و برنامه‌هاي سالانه بزرگداشت پيروزي انقلاب يا اساسا به آنها اشاره‌اي نمي‌شود يا آنكه خيلي كمرنگ، حاشيه‌اي و فرعي به آنها پرداخته مي‌شود. واقعيت این است كه رفتار سياسي رژيم شاه باعث به وجود آمدن بيشترين نارضايتي و مخالفت‌ها شده بود. وجود بيش از 50هزار زنداني سياسي در ماه‌هاي مقارن با پيروزي انقلاب را بايد در اصل مهم‌ترين دليل نارضايتي مردم از رژيم شاه بدانيم. از نظر پايگاه اجتماعي و طبقاتي، بسياري از آنان تعلق به طبقه متوسط شهري و بالاي متوسط داشتند. كسر قابل توجهي از آنان را دانشجويان، نويسندگان، هنرمندان، روحانيون و بازاري‌ها تشكيل مي‌دادند. اين فقط شمار بالاي زندانيان سياسي در رژيم شاه نبود كه باعث سوءشهرت آن رژيم شده بود. كمتر زنداني سياسي‌اي بود كه هنگام بازداشت مورد شكنجه جدي قرار نمي‌گرفت. در سال‌هاي مقارن با انقلاب، رژيم شاه از نظر نقض حقوق بشر و بدرفتاري با زندانيان سياسي، يكي از بدنام‌ترين رژيم‌ها در جهان بود. تبعيد روحانيون مخالف با رژيم ابزار ديگري بود عليه منتقدان و سانسور مطبوعات جنبه ديگر رفتار سياسي رژيم شاه بود. در واقع حتي يك روزنامه مستقل از حكومت در ايران چاپ نمي‌شد. انتخابات دليل ديگر نارضايتي از آن رژيم بود. از زمان كودتاي 28 مرداد سال 32 به اين سو حتي يك بار هم انتخابات واقعي در كشور برگزار نشده بود. مجالس شوراي ملي و سنا عملا در طي آن 25 سال پر مي‌شد از نمايندگان و سناتورهايي كه به جز تملق و تملق و باز هم تملق نسبت به شاه هنر ديگري نداشتند. در قطعنامه‌هاي راهپيمايي‌هاي ميليوني تاريخي كه نهايتا منجر به سقوط رژيم شاه شد علت نارضايتي مردم از رژيم شاه و خواسته‌شان منعكس است. در كمتر قطعنامه‌اي بود كه خواسته‌هايي همچون آزادي زندانيان سياسي، بازگشت تبعيدشدگان به كشور و از جمله و مهم‌تر از همه مرحوم امام خميني، لغو سانسور، توقف شكنجه، آزادي مطبوعات، انتخاب آزاد و خواسته‌هايي از اين دست وجود نداشتند.مي‌رسيم به مقوله حكومت اسلامي. اين درست است كه يكي از خواسته‌هاي محوري مردم برقراري يا ايجاد حكومت اسلامي بود. شعار معروف و محوري دوران انقلاب: «استقلال، آزادي، حكومت اسلامي» مبين اين خواسته بود. سوال اساسي آن است كه مراد مردم از حكومت اسلامي چه نوع حكومتي بود. اين پرسش بارها و بارها از رهبران انقلاب و مبارزان مسلمان، بالاخص مرحوم امام زماني كه مشاراليه در پاريس اقامت داشتند مطرح مي‌شود. نيازي نيست كه به حدس و گمانه‌زني، تئوري‌بافي و نظريه‌پردازي در خصوص اينكه مراد از حكومت اسلامي يا جمهوري اسلامي چه بود، بپردازيم. پاسخ‌هاي ايشان به اين پرسش در تمامي كتب و آثاري كه مصاحبه‌ها، اعلاميه‌ها و سخنراني‌هاي امام را چاپ كرده از جمله در صحيفه نور وجود دارند. پاسخ رهبران ديگر هم در مطبوعات سال‌هاي مقارن با انقلاب آمده است. حكومت اسلامي در حقيقت نقطه مقابل رژيم شاه بود. حكومت اسلامي همه آن چيزي بود كه رژيم شاه نبود. به بيان ديگر، خيل عظيم مردمي كه در راهپيمايي‌هاي ميليوني دوران انقلاب شعار حكومت اسلامي مي‌دادند و در رفراندم 12 فروردين 58، بالغ بر 2/98 درصدشان به جمهوري اسلامي راي دادند، ميان اسلام، حكومت اسلامي و جمهوري اسلامي با يك نظام آزاد و دموكراتيك، نظامي كه از نظر سياسي نقطه مقابل رژيم شاه بود، تمايز و تضادي نمي‌ديدند. به زعم 2/98 درصد از مردم ايران در دوران انقلاب، اسلام از اين ظرفيت و توانايي برخوردار بود تا به جاي رژيم مستبد و ديكتاتوري محمدرضا پهلوي، رژيمي دموكراتيك و آزاد در ايران برپا كند
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب 
آرشيو وبلاگ
نويسندگان پیوندهای روزانه پيوندها
|
|||
 |
تبادل لینک هوشمند 